Sabah 07.00 gibi uyanarak 09.00 gibi yola koyulabildim.
Yol hem dar, hem de bozuktu. Öğrendiğime göre Milas’a kadar yol çalışmaları sebebiyle hep böyle devam ediyormuş. Bir ara geri dönerek Çine, Aydın üzerinden İzmir’e gitmek aklıma bile geldi. Fakat kötü yol koşullarına rağmen Bafa gölü, Didim ve Milet’i görme isteği daha ağır bastı.
Yola çıkalı 6 kilometre olmuştu ki Şahinler köyünü az geçince yol çalışmaları esnasında ortaya çıkmış mermer yapı kalıntıları dikkatimi çekti.
Biraz etrafı dolaşarak keşfe başladım. Bir süre sonra genişçe bir alana yayılmış kalıntıların Stratonikeia antik kentine ait olduklarını öğrendim.
Kazı çalışmalarının hala devam ettiği 15.000 kişilik tiyatroyu, Tapınak, su yapıları gibi çeşitli yapıların gördükten sonra antik kentin büyüklüğü hakkında fikir sahibi oldum.
Planlarımda bulunmayan bu gezinin ardından tekrar yoluma koyuldum. Fakat bu yolla ilgili hiçte hoş olmayan anlılara sahip oldum. Şimdiye beni en çok zorlayan yol burası oldu. Yol o kadar bozuktu ki yer, yer soldan bazen sağdan hatta bazen toprak yoldan gittim. Tabi yol bozuk olunca haliyle sık sıkta lastik patladı. Milas’a gelene kadar 30–35 kilometre boyunca en az 4–5 kere lastik değiştirmek zorunda kaldım. Zaman, zaman toz toprak içinde yol çalışmaları içinde nefes almakta zorlanırken zaman zamanda yeni atılmış asfaltın güneşte erimesi sonucunda zorlu anlar geçirdim. Tabi ne hatırlamak nede bir daha tekrar yaşamak istemediğim o anlarda fotoğraf çekmek hiç aklımın ucundan dahi geçmedi.
Zorlu şartlar altında zorda olsa Milas’a gelmeyi başardım.
Söke/İzmir yoluna saparak alışverişin ardından yoluma devam ettim.
Anayolun yaklaşık 15 kilometre uzağında olduğu için ziyaret etmeyi planladığım Labranda Antik kentini pas geçerek yoluma devam etmek zorunda kaldım. Onun yerine Selimiye yakınlarındaki zeytin ağaçları arasında gizli kalmış Euromos antik kentini ziyaret ettim.
Sütunların yarıya yakını ve büyük çoğunluğu yıkılmış olmasına rağmen Zeus tapınağı oldukça ihtişamlı görünüyordu.
Tiyatro oldukça büyük olmasına rağmen zeytin ağaçları tarafından istila edilmiş harap bir haldeydi.
Agora, hamam, mezarlıklar ve surlar aynı şekilde çok tahrip edilmişti. İlgisizlik, bakımsızlık içindeki Antik Şehir kaderine terk edilmiş vaziyetteydi. Sanki yasadışı hazinecilerin insafına bırakılmış gibiydi. Zaten ben geldiğimde ne bir görevli ne de bir güvenlik vardı.
Dün akşam Yatağan’da yaşadığım acı tecrübeden biraz ders çıkararak Selimiye çıkışındaki bir petrol istasyonunun yanındaki zeytinliğe hava kararmadan kampımı kurdum. Yorucu bir günün ardından yemeğimi yedikten kısa bir süre sonra yatıp uyudum.
