2012/05/31 İç ve Batı Anadolu Turu 20.gün (Kumluca – Davazlar)

Bunun üzerine hazırlıklarımızı tamamlayarak saat 10.00 gibi Finike’ye doğru yola çıktık. Yaklaşık bir saatlik yolculuğun ardından Finike’ye geldik.

O zamanlar beni zor durumda bıraktığını düşündüğümden olsa gerek notlarım arasına büyük harflerle folklorik hazinemizden “Başkasının ***iyle gerdeğe girme.” diye bir not düşmüşüm. Oysa daha sonraları anladım ki aslında bu olay benim 2013 yılında tek başıma Türkiye Turu’na çıkma cesaretine sahip olmama ve daha güçlü olmama vesile olmuştu.”

”Bundan böyle hep yek,
Hep tek başıma
Dere tepe dümdüz kendi yoluma
Yalnız kaldım sanma koca dünya yanımda…”

Demre’ye kadar sahil şeridinden bol dönemeçli fazla dik olmayan yollardan zaman, zaman rüzgâra karşı yaklaşık 30 kilometre mesafe kat ettim. Hele ki rüzgâr kayalıkların uç kesimlerinde daha kuvvetleniyordu. Bu da beni epey zorladı.

Beymelek kasabası yakınlarındaki Eski deniz adı verilen mavi ve türkuazın tüm tonlarını kendi bünyesinde barındıran göl, görülmeye değer muhteşem bir yer.

İki saat sonra Demre’de Noel baba kilisesindeydim. Ben kayda değer pek bir şey göremedim açıkçası. Benim için tipik bir roma kilisesiydi. Fakat yabancı turistler için son derece önemli bir yer olduğu ortadaydı. Kilise içindeki lahitlerin mermer işçiliği en az Perge antik kentinde gördüğümüz örnekleri kadar göz alıcıydı. Yapı iyi korunmuş olmasına rağmen yer, yer duvar resimleri tahrip olmuştu.

Oradan Myra antik kentini gezmek üzere ayrıldım. 2–3 kilometre sonra Myra antik kentine geldim. Kaya mezarlıkları ve tiyatro gezilip görülmeye değer kalıntılar, Özellikle tiyatro gerçekten muazzam.

17.30 gibi Demre’den ayrıldım. 10 kilometre kadar olan Demre rampasını çıktıktan sonra yaklaşım bir 10 kilometre daha yol alarak Davazlar köyüne gelmeden uygun bir yere kamp kurdum. Çadır kurmamın ardından ateş yakarak yemek yedim ve 22.00 civarı yatıp uyudum.

Bahardan, bahara hafta sonları güvenli ortamlarında bisiklete sürüp cafcaflı kelime yığınlarıyla özgürlük naraları atanların aksine bugün kendimi özgür hissettiğim eşsiz günlerin birini yaşadım.
Meğer şimdiye kadar bilginin çekirdeği değil sadece kabuk ve zarı olan kavramlar, soyutlamalarla oyalanıp durmuşum.
Oysaki Özgürlük, bireysellik istiyormuş.
Oysaki Özgürlük, yürek istiyormuş.
Kalabalık topluluklar halinde evlerimizin sunduğu konfor ortamlarından uzaklaşmadan bunun hissedilmesi imkânsızmış.